Gered, gezien en groots

Als je zo vaak niet gezien wordt, moet er iets doorbroken worden …

Mag het nog, de beste wensen overbrengen voor het nieuwe jaar? Nou, ik doe het lekker wel 🙂 Voor jou de beste wensen en een heel mooi, verbindend en liefdevol jaar voor jouw dier(en) toegewenst! Onze dieren zijn onze leermeesters en daar ga ik dit jaar uitgebreid over schrijven. Of ze nu bij je op aarde zijn of in spirit, signalen en spirituele boodschappen geven ze altijd mee! 

Zelf ben ik dit jaar goed van start gegaan, al waren de laatste twee weken van december een enorme mentale en emotionele uitdaging. Ik kreeg namelijk te horen dat mijn paardje Luna (maan) niet langer op de locatie mocht blijven waar ik dacht dat ze geadopteerd was. Samen met mijn ruin Farruco stond ze, sinds mijn verhuizing in mei van het afgelopen jaar, op een mooie plek vlakbij een Boeddhistische tempel. Ik had me bedacht: een betere plek kan ik niet krijgen. Maar dit bleek niet het geval te zijn.

Deze privéplek heeft me op een of andere manier nooit omarmd. Daarnaast was het te ver weg van mijn nieuwe huis en gebeurde er zoveel afgelopen jaar dat ik mijn verplichtingen niet kon nakomen. Het lukte me niet om de gedeelde zorg op me te nemen en ik zocht naar een oplossing. Begin december had ik een locatie gevonden op slechts acht autominuten van mijn huis vandaan. Farruco kon per 2 januari geplaatst worden op een prachtige weide, in een kudde en met complete verzorging. Dit zou wel inhouden dat mijn maandelijkse kosten zouden verdubbelen, maar ik had het ervoor over, zeker omdat ik dan ook ontzorgd word. 

Weer in de steek gelaten worden

Na mijn aankondiging dat ik weg zou gaan met Farruco, kreeg ik ook te horen dat Luna per 2 januari weg moest. Dit kwam rauw op mijn dak en er speelden allerlei emoties in me op. Ik was echt verbouwereerd te horen dat Luna op straat werd gezet. Luna heeft minimaal negen verzorgers gehad en is slechts veertien jaar. Ze heeft een knieblessure en kan niet meer bereden worden, maar moet dit paard afgedankt worden? Iedere keer kreeg ze maar weer een afwijzing en dat kan ik niet nog een keer laten gebeuren … Tien dagen voordat ik een oplossing voor Luna moest vinden heb ik haar verteld dat ik haar niet in de steek zou laten. Haar hele lichaam en hoofd verzachtten en de verbinding die ik al maanden niet zo intens met haar had gemaakt, was op dat moment zo warm en liefdevol. Ik had toen nog slechts tien dagen de tijd om een andere mogelijkheid voor haar te vinden. 

Ik sprong gelijk in de actiestand en de telefoon stond de hele dag aan. Ik heb mijn paardennetwerk in de omgeving gebeld en ben voorzien van vele adviezen. Ik heb andere locaties bezocht maar het lukte niet om een goede locatie voor haar te vinden. Daardoor bedacht ik me: hoe fijn zou het zijn als Luna met Farruco meeverhuist, ondanks de bijna duizend euro die ik hier nu maandelijks voor twee paarden aan besteed. En dat is dan ook de reden dat ik een donatieprogramma voor Luna wil opstarten, zodat ik haar daar kan houden. 

Het is tijd om creatief te zijn

Soms is het tijd om creatief te zijn. Ik kreeg in een droom het woord ´fundraising´ te horen. Ja, dat is het, dan kunnen Farruco en Luna ook gewoon samen blijven staan! Op 2 januari zijn ze met de trailer verplaatst. Ik kreeg hulp van mijn paardenvriendin Margarita en trailerhulp Paco. Het was echt een hele klus om ze te laden, maar het is gelukt! Die middag stonden ze in een paddock omringd door paarden die vrij in de kudde staan. Op 6 januari zijn Luna en Farruco vanuit hun paddock in de kudde toegelaten en hun vrijheid is veel groter geworden! Zie filmpje.

Donaties

Wil je een donatie doen om Luna haar veiligheid, erkenning en basis te geven?  

Link voor funding Luna.

Onze dank is groot!

Op naar een paardwaardig bestaan voor Luna en met jouw hulp gaat dit zeker lukken!

With love from Spain,

Mirjam Diepenbrock