Vol gas naar Granada, om vol overgave te schrijven

Dit blog is geschreven door Ingrid Smit over onze gezamenlijke beleving.

Ineens is het zover, het is 9 april 2024. Vol enthousiasme laden Mirjam en ik de auto vol om vanuit Málaga, waar wij allebei wonen, naar Granada te rijden. Mirjam en ik zijn werk- en schrijfmaatjes en goede vriendinnen en we zien enorm uit naar een weekje weg om aan de slag te gaan. Het is voor ons zeker geen vakantie, maar zo voelt het toch. Dat is nou juist zo leuk.

Ik heb er maanden naar uitgekeken

Sinds januari zit ik in een verbouwing en is er al maanden onrust en lawaai om me heen, waardoor het erg lastig is om tijd, ruimte en rust te vinden om te schrijven. Het is zo fijn om eindelijk met volle aandacht te werken aan de online training die ik deze schrijfweek onder begeleiding van Marije wil uitschrijven. Mirjam gaat aan haar tweede boek werken. Zij was de afgelopen weken ook echt mega-druk met het online zetten van haar trainingen, e-books en reguliere werk. 

We zijn er! 

Na de ontvangst van Marije in ons prachtige appartement dat zij voor ons heeft geboekt in het centrum van Granada, pakken we onze spulletjes uit, richten allebei onze schrijftafel in, graaien nieuwsgierig in de uitgebreide goodiebag die Marije voor ons heeft gemaakt en we gaan lekker de stad in. Er zit zelfs een Granada-gids van Marije in de goodiebag, met allemaal wandelroutes, tips en trics voor de stad Granada. Hoe leuk is dat!

Granada voelt meteen vertrouwd

Ik kende Granada nog niet en op één of andere manier voelt het meteen al vertrouwd. De straten zijn gezellig druk, de terrasjes zitten vol enthousiast pratende mensen en overal staan bomen. Wat is deze stad opvallend groen zeg. En het ruikt er ook zo heerlijk, vooral ’s avonds. De bloesem van de sinaasappelboompjes en jasmijn geurt er flink op los en wordt zo af en toe onderbroken door smakelijke, knoflookwalmen die uit één of andere keuken ontsnapt. We voelen ons allebei meteen omarmd en verwelkomd door deze fijne stad. 

We staan al na de eerste coaching te stuiteren

Met een grote glimlach belt Marije de volgende ochtend om 10 uur aan bij ons appartement. Ik zie een heel blij meisje voor me staan. Ze glundert van oor tot oor, ze heeft haar droom gemanifesteerd. De Granada Schrijfweek kan beginnen.

Ik weet niet of jij wel eens een schrijfcoach-sessie van Marije hebt gehad, maar dan weet je dat je na de eerste 5 minuten meteen al ‘aan’ staat. De ideeën, tips en inspiratie vliegen me de komende twee uur om de oren, hahaha… waar moet ik beginnen? Maar natuurlijk, ook daar heeft ze goede tips voor. Ook Mirjam staat al te stuiteren na haar eerste coach-sessie.

Niet normaal, ze vliegt!

Mirjam’s schrijfproject, haar tweede boek over de vijf redenen waarom dieren in je leven komen, staat de eerste dag nog in de kinderschoenen. Ze merkt dat er een drempel is om nu echt aan dit boek te werken, om bekende mensen te gaan interviewen en om haar kwetsbare en integere verhaal te gaan schrijven. “Hoe bereik ik deze mensen en hoe pak ik dit aan?”

Ik weet niet precies wat Marije gedaan heeft, maar het duurt slechts één dag en ik zie hoe Mirjam gaat vliegen. Dag na dag wordt ze enthousiaster en ik zie de stoom bijna uit haar toetsenbord omhoog kringelen. De synopsis wordt uitgewerkt, de boekopzet (structuur, schrijfstijl en hoofdstukindeling) is gereed, de interview-vragen zijn klaar en in de loop van de week is er al een eerste interview geregeld, uitgewerkt en gecorrigeerd met de hulp van Marije. Niet normaal. 

Niet normaal, ik vlieg ook!

Ook mijn schrijfproject gaat als een speer. Ik werk aan een onwijs gave online training die bestaat uit 12 modules, die elk weer bestaan uit tekst, oefeningen, video’s, audio’s en meditaties. In deze training wil ik het beste van mezelf geven op een praktische en toegankelijke manier. Mijn bijna 20 jaar ervaring als trainer en coach wil ik delen. Ik heb zoveel moois mogen verzamelen en ik wil het vooral doorgeven aan vrouwen en mannen die te veel stress ervaren door het drukke leven, te weinig balans in werk en privé en die een te vol en hectisch leven hebben. Mensen die er dus eigenlijk niet aan toekomen om hun échte, leuke, mooie en vrije ik te kunnen zijn. Dat is écht waar behoefte aan is. 

En de dagen vliegen voorbij

Op de eerste dag hebben we een gezamenlijke lunch met medecursisten: Yura en Carla, op een terrasje dat echt goddelijke broodjes verkoopt. Ik vind het leuk om te zien hoe wij alle vier een totaal ander schrijfproject hebben en toch hoe we toch verbonden zijn. Een ieder van ons heeft ook een ander schrijf- en werkritme. Mirjam en ik stomen elke dag door tot een uurtje of 5 en dan gaan we bij het prachtige namiddaglicht de stad in. Die 10.000 stappen zijn zo gezet. Wat is het een heerlijke stad. Alles is dichtbij en op loopafstand, de oude gebouwen, het licht, de terrasjes. Het is echt magisch. 

Yura slentert meestal ’s ochtends door de stad en tussen het schrijven door. Zij heeft zelfs een kaartje voor het Alhambra tijdig gekocht (daar moet je minimaal drie weken van tevoren doen). Carla geniet met volle teugen en zit vaak te schrijven in parkjes en op terrasjes. We doen allemaal ons eigen ding, op onze eigen manier, in ons eigen tempo en zijn verbonden door mooie momenten samen en de inspirerende en liefdevolle aandacht van Marije. Want die is er in overvloed! We gaan zelfs een avondje barbecuen bij Marije en Ferry, haar steun en toeverlaat deze  week. Wat een gezellige avond.

Marije, jij bent echt té wow

Ik weet niet hoe Marije het doet hoor. Wat een focus, energie en plezier. Deze week corrigeert ze onze schrijfsels, ze geeft feedback, gaat van de ene naar de andere voor een coaching ergens op een terrasje of in het appartement. Ze maakt planningen, brainstormt er heerlijk op los om samen met mij een goede titel te bedenken, en regelt van alles achter de schermen. Pfff… wat een vakvrouw. Om Mirjam maar even te citeren: “Marije, jij bent echt té wow!”

Lieve Marije; Yura, Carla, Mirjam en ik hebben genoten! Deze woorden in dit blog zijn van ons voor jou en ik hoop dat het velen mag inspireren. Je bent goud waard.

Dit blog is geplaatst door mijn vriendin en inspirator Ingrid Smit mBIT en NLP trainer, keuzecoach op het platform van Blogzinnig