Met mijn handen in het haar maar dan niet meer die van mijn paard
Mijn 7-jarige ruin schuurt sinds augustus ’16 alle manen van zijn manenkam en nu 3 maanden later heeft hij geen haar meer op zijn manenkam zitten. Het schuren is zo erg dat zijn hele ruggenwervel en kont, verwondingen laat zien. Zelfs zijn boeg en hals moeten er nu ook aan geloven.
Van zelfgemaakte vliegenspray tot zelfgemaakte oliën, niets heeft geholpen. Toen kwam ik in aanraking met Sudocrème en zinkzalf en daarmee konden de verwondingen iets gedempt worden, maar over ging het niet.
Al 7 jaar heb ik een merrie met staart- en maneneczeem en heb daar al heel wat ervaring mee. Vorig jaar oktober ben ik (met behulp van een natuurgeneeskundige) haar daarvoor gaan behandelen en deze zomer is het redelijk goed gegaan. Haar staart zit er nog op en haar manen zijn iets beter door de zomer heen gekomen als voorgaande jaren.
Ik heb vele experts gesproken en zelfs de lokale dierenarts zegt dat het te maken heeft met het gebied waar we wonen en hij bijna geen één paard kent dat niet schuurt die dag en nacht buiten staat. Zelf kies ik er niet voor om een paard op stal vast te zetten of zelfs schrikdraad te spannen om alle mogelijke schuurobjecten (en ja, dat gebeurt hier in Zuid-Spanje zodat hun paardjes in ieder geval nog hun manen behouden). Een zomerdeken / eczeemdeken is in de zomermaanden echt veel te warm bij 40 graden of meer in de schaduw en Farruco gooide liever de deken eraf dan hij daarmee beschermt zou worden.
Met mijn handen in het haar, totdat Hanneke Knibbe (een gast van onze vakantiewoning Casa PiPa) vertelde dat je uit mest heel veel informatie haalt en het zou kunnen dat hij met een bloedworm besmet zou kunnen zijn.
Een maand daarvoor, toen ze ook hier een lang weekend verbleef met haar dochters had ze al een paardenvijg van mijn merrie Bonita meegenomen en gelukkig kwam daar geen schokkende dingen uit. Het was zelfs zo ‘goed’ dat een wormenkuur nu niet nodig is. Fijn om te weten natuurlijk want om zomaar rotzooi aan je paard te geven (wat heel veel mensen niet begrijpen of willen aannemen omdat het zo gewoon is) is niet mijn ding.
Op zaterdag, de dag voordat Hanneke vertrok, vroeg ik nog aan Farruco waar ik hem bij zou kunnen helpen, want ik wist het zelf ook niet meer en had het behoorlijk met hem te doen. Hij keek me aan, draaide zich om en liep naar de mesthoop. ‘Aha, dat was ik bijna vergeten’. Ik was bijna vergeten om mest mee te geven aan Hanneke. Ik keek hem dankbaar aan en stopte de vijg in een ziplock zakje!
De volgende ochtend vertrok Hanneke vroeg en we hoefden ze niet uit te zwaaien dus was inderdaad blij dat ik die avond nog de vijg had af kunnen geven. Drie dagen later kon ze pas de test doen vanwege een geannuleerde vlucht van Transavia en geen extra mogelijkheden geboden werden voor alle gestrande passagiers.
En ja hoor, een zware bloedworm infectie kwam uit haar test. Normaal zitten paarden op de norm van 70 tot 100 en bij Farruco kwam het uit op 1880. Hoe kon ik er nu snel voor zorgen dat hij de juiste wormenspuit zou krijgen? Ik zette mijn intentie weg en toen zag ik in de agenda dat mijn collega Anita van Gils bij ons in de vakantiewoning zou verblijven. Anita meteen gebeld en zij verbond me weer door met haar collega dierenarts. Met de dierenarts alles doorgenomen en zij zorgde ervoor dat Anita op de avond voor vertrek de wormenspuit in ontvangst zou kunnen nemen en met haar mee kon nemen naar Spanje!
Nog geen 2 dagen later had Farruco de wormenspuit in zijn mond en de volgende dag zag ik de ‘basterds’ al in zijn poep zitten.
Het mooie van dit verhaal is:
- het grote belang van mestonderzoek om gericht je paard te helpen bij wormen
- gericht je paard behandelen met de uitkomsten van het onderzoek
- je voorkomt dat je overbodige wormen preventie middelen geeft aan je paard
- vertrouwen op de intuïtieve communicatie met je eigen dieren
- vertrouwen op de kracht van het Universum
- dankbaar zijn voor de juiste mensen in je netwerk
Mijn dank is groot en Hanneke Knippe weet zo ontzettend veel over paarden dat met haar reguliere kennis en mijn eigen intuïtieve gevoel hopelijk Farruco weer snel op de been, uh manenkam, komt 🙂
