Dansend door het leven, kan dat wel?

Ik ben gisteren 55 lentes jong geworden en ik trakteer! Waar trakteer ik op? Dat lees je verderop in dit blog. Laat ik beginnen bij mijn eigen verjaring en wat een liefde ik heb mogen ontvangen. Ik heb met stralende ogen, dansend mijn dag doorgebracht. Dansen is wat ik regelmatig doe om mezelf te ontladen, maar het is ook een manier om me te verbinden. Dansend het leven door, hoe mooi klinkt dat? Maar is dit altijd zo het geval? 

Wie ben ik eigenlijk?

Voor degenen die me nog niet kennen; ik woon samen met mijn hond Kalí en poes Gaia in het Spaanse achterland tussen de fruitbomen. Mijn twee paarden staan op nog geen 8 minuten rijden van mij vandaan en worden dagelijks verzorgd door twee kanjers. Één paard, Luna, heb ik opgevangen en geef ik alle ruimte om te zijn wie ze mag zijn. Luna is geen rijpaard meer, want haar flinke knieblessure – die ze bij andere eigenaren heeft opgelopen – is helemaal versteend. Normaliter schrijven mensen een paard dan af, maar met de hulp van donateurs lukt het mij deels om voor haar kosten op te komen. Mijn andere paard, Farruco, noem ik mijn novio dat in het Nederlands betekent: mijn geliefde vriend.

Als een mol groef ik door de gangen

Wat een rijkdom om tussen alle schoonheid te leven. Maar deze rijkdom heb ik dit jaar niet zo ervaren omdat ik me letterlijk achter mijn laptop verscholen hield. Mijn passie voor de Animal Soul Academy was zó groot dat ik er eigenlijk in verzoop. Ik dacht even mijn boek naar het Engels te vertalen, even mijn website naar het Engels om te zetten, even filmpjes voor de website op te nemen, even twee bijzondere cursussen om te zetten naar een nieuw platform en even aan mijn tweede boek te beginnen. Ik voelde me als een mol gravend door gangen en iedere keer weer sloeg ik een andere gang in. Af en toe boven het aardoppervlak komen om adem te halen om mij me vervolgens weer in de donkere gangen van de aarde te begeven. Dit is zo’n contradictie met wat ik op mijn verjaardag heb mogen ervaren.

Wees de vlinder en fladder

Bij mij draait alles in mijn leven om connectie, dansend met energie en in liefde. Het voelt soms aan als een vlinder. Licht en kleurrijk dansend van bloem naar bloem. Dit is hoe ik wil zijn en waar ik voor sta. Het is alles of niets en daar mag ik nu een balans in vinden. Het is volgens mij tijd om mijn eigen hart weer te raken. Hoe makkelijk is het namelijk om het buiten jezelf te zoeken en je daarmee op te vullen?

Zelfliefde of liefde voor jezelf?

Gaat het dan over zelfliefde? “Ja maar”, antwoordde ik nog naar een vriendin, “ik ga op tijd naar bed, kook gezond voor mezelf, ga twee keer in de week naar pilates, bezoek mijn paardjes en neem mijn hond Kalí mee op wandeling. Ik laat me af en toe heerlijk door een geweldige vrouw masseren en weer een andere vrouw zorgt voor een stralend gezicht.” Dit is toch zelfliefde waar ik het ook over heb in mijn cursussen? Wat mag ik dan veranderen?

Astrologische inzichten

Op het moment ik mijn mijmeringen opschrijf, lees ik mijn astrologie-jaarthema door en zie dat deze rond 27 mei weer naar een positieve verschuiving is gegaan. Gelukkig, de planeten zijn me nu weer goed gezind. Ik blijf het fascinerend vinden hoe mijn gevoeligheid reageert op planeet- en maanstanden. Wat ik weer mag aanraken en beleven om zo nog meer bij mijn essentie te komen. Een professioneel astroloog vertelde me begin dit jaar dat ik weer wat verschuivingen ga meemaken, maar dat ik pas in 2025 ga inzien wat en waarvoor de verschuivingen hebben plaatsgevonden. Waarom kan ik het nu niet weten? 

Waarom had ik zo’n kiespijn?

Lachend weet ik dat het leven daar niet altijd zo voor bedoeld is. Het zijn juist de pijnpunten die ervoor zorgen dat je je lessen leert. En de les herhaalt zich totdat je ervan geleerd hebt. Ik had eigenlijk gehoopt dat het dit jaar wat rustiger voor me zou worden. Ik had toch zoveel vanuit ouderlijke lijnen opgeruimd, een nieuwe plek gevonden waar ik eindelijk rust zou vinden en niet meer slaaf hoef te zijn van het land en de dieren? Waarom had ik de afgelopen tijd zo’n kiespijn dat ik zelfs allerlei afspraken heb moeten afzeggen?

Reflectiemoment

In de cursussen die ik aanbied, adviseer ik de cursisten om een soort dagboek bij te houden. Wat maak je mee, waar verwonder je je over, welke signalen komen er op je pad en hoe reageren dieren op je? Zelf houd ik mijn notities op mijn Macbook bij, maar soms vergeet ik weer wat ik allemaal heb getypt en met welke reden. Ik kijk even terug in mijn notities en realiseer me hoe graag ik wilde paardrijden. Maar dit was niet de tijd om te rijden, want Farruco’s hele skelet en spiergroepen worden nu geactiveerd om sterker te worden. Om mij dan weer te kunnen dragen. De zenuwpijn in mijn kies geeft ruimte om dingen af te ronden en niet met nieuwe dingen te beginnen. 

Op naar een vrije dans

Ik stap iets te snel over iets heen, zo reflecteer ik op mezelf. Even iets doen, even iets neerzetten, even… Onverstoorbaar doorgaan kan nu niet meer. Het zijn de danspasjes die ik mag herhalen, verfijnen, vertragen. De draaiende bewegingen mogen ook misstappen zijn en daar mag ik meer om lachen. Wat een mooie reflecties; op naar een vrije dans in mijn 55e levensjaar!