Huidhonger tijdens Covid-19
‘Ik mag niet knuffelen met anderen in deze bizarre tijd en nu mijn kat heel ziek is, ben ik bang dat ze binnenkort gaat overlijden. Wie kan ik dan nog knuffelen? Ik wil ook heel reëel zijn en haar niet hier houden omdat ik anders niemand meer heb. Kun je aan haar vragen hoe het met haar gaat en wat ze nog nodig heeft?’
Mijn klant vertelde me dit tijdens een telefonische bel-gesprek in mei 2020. Het ging door merg en been toen ze haar woorden uitsprak en ik voelde haar pijn.
Tijdens de eerste maanden van de Covid-19 periode overheerste vooral angst. Via (social) media werden we op verschillende manieren geïnformeerd over de gevolgen van een grootse griep (pan)epidemie. Het fenomeen ‘de dood’ was waar de meesten voor vreesden. Dus werden we massaal in quarantaine gezet, zowel mens als dier.
Ik voel me net als een hond die 2 keer per dag op gezette tijden uitgelaten wordt aan een riem. Besefte me meer en meer hoe sommige dieren in kleine leefomstandigheden ze zich zouden kunnen voelen. Dat wij mensen het soms raar vinden dat onze dieren gedragsproblemen vertonen of ziek worden. Nu worden we zelf geconfronteerd wat we mensen en dieren aandoen.
Door angst en onderdrukking laat ik mijn vrijheid me niet ontnemen.
Dat rebelse heb ik altijd wel een beetje gehad alhoewel ik meestal wel de regels wel volg maar zoek zeker af en toe een escape. Mijn dieren die ik om mijn heen heb, zijn net zulke vrijheidszoekers als ik. Dus keek ik heel erg naar wat zij nodig hadden zonder dat zij het besef hadden dat ik in quarantaine leefde.
Wat er echt is veranderd in deze tijd, is dat ik nog meer oprechte aandacht geef aan mijn dieren. Dus niet alleen goedemorgen liefkozend zeggen, maar ook naar ze toelopen en in hun ogen kijken en warmte en liefde uitstralen met aansluitend die knuffel of streling.
Naast de vele ‘feel good’ shows en films die ik tijdens deze lockdown heb gekeken, heb ik mijn gelukshormoon over liefde en geluk ook opgevuld. De films over angst e.d. heb ik ontweken om juist die batterij van warmte en genegenheid op te blijven vullen.
Het gaat om die aanraking, oprecht en vervuld met warmte.
Na vier weken quarantaine barstte bij mij de bom en wilde ik mijn vrienden een knuffel geven. Gelukkig was dit ook wederzijds. In die 4 tot 6 weken was niemand van ons verkouden geworden of iets van hoest of ziekte onder de leden gehad. We troffen elkaar stiekem onder een grote olijfboom met een glaasje cava en een kaasje en worstje. Even een uurtje elkaar zien en spreken. Het leek net alsof een stel kinderen op een kinderspeelplaats elkaar over enthousiast elkaar begroetten. Dat gevoel deelden we ook met elkaar. Of als een stel opgewonden honden die elkaar kunnen besnuffelen en met elkaar kunnen spelen, zonder riem en kort gehouden te worden.
Nadat de weken van quarantaine verstreken, sprak ik steeds meer af met mijn vrienden. Slimme wegen bewandeld om zo een cateraar en nog wat mensen uit de buurt bij me te laten eten. Ervoor gezorgd dat we niet gezien konden worden vanaf de openbare weg en dat we niet gehoord konden worden door de buren. Auto’s werden ergens achter de bosjes verstopt en anderen kwamen met hun bergschoenen aan naar me toe gelopen. In de rugzak zat minstens een fles cava en een fles wijn. De volgende ochtend telde ik 9 flessen wijn en had ik een grote glimlach om mijn gezicht toen ik mijn vriendin uitzwaaide die weer naar huis vertrok. En zo volgende nog meer stiekeme etentjes bij mensen hier in de buurt.
Alles om elkaar te zien, we zetten veel op het spel hiervoor.
Ik woon in Spanje en de boetes variëren van 700 euro tot wel in de duizenden oplopende euro’s als je de avondklok zou ontwijken of met elkaar bijeen zou komen, ook al had je je hoofd erbij wat je zou doen. Ik ben door de politie gesommeerd naar huis te gaan omdat ik 20 minuten voor officiële ‘sporttijd’ aan het paardrijden was. Ik ben meerdere keren door de politie aangehouden met de vraag wat ik ging doen en of ik niet gewoon beter thuis kon zitten….
In deze periode besef ik me meer en meer wat mijn klant me zei. Die huidhonger, het fysieke contact hoe belangrijk dit is. Het zorgt namelijk voor stress als je deze niet kan vervullen. Stress is weer direct gerelateerd in het verlagen van je immuunsysteem. Om ons gezond te houden hebben we die knuffel nodig! Doe het gewoon stiekem, bel aan bij je buren als het donker is. Zoek andere wegen mensen, want dit is echt mens onterend.
Laten we daarom vooral nu niet vergeten hoe belangrijk het is om de oudere mensen een knuffel te geven. Mensen die alleen zijn af en toe een arm om hun heen te slaan. Dieren meer ruimte te geven dan we soms qua regelgeving kunnen doen.
Wat mooi Mirjam, ik wou dat mijn omgeving ook zo vrij was. Helaas heb ik ruzie met mijn zus omdat ik op bezoek wou gaan naar onze oma. Volgens de corona lijn is dit toegelaten maar dan nog vind mijn zus het niet verantwoord dat ik haar in gevaar breng. Terwijl ik ook niet ziek ben of ben geweest. Gelukkig bestaan er wel nog mensen die zich niet laten leiden door al die angst! Geniet er maar van! Dikke knuffel
Ik heb een foto gevonden die er een beetje op lijkt maar het is niet een realistisch beeld. Ik zou gewoon gaan, ruzie heb je toch al 😉
Ja hier begint het ook door te wegen. Maar ook stiekem “jaloers” op mijn man omdat hij wel gewoon kan gaan werken en er voor hem niets veranderd . Terwijl hier de kids het moeilijker en moeilijker krijgen vooral de oudste ( heel gevoelig) en hij geen vooruitzicht heeft of hij nog naar klas zal mogen gaan. Dat de emoties hier soms als een achtbaan de revue passeren is heel bizar want ik begrijp iedereen want voel net hetzelfde maar kan er niets aan veranderen . Die emoties zijn zo duidelijk aanwezig dat het raar is
Vanaf vandaag mogen de eerste winkels weer open en de terrassen kunnen half gevuld zijn. Ik ben benieuwd hoe het zich weer ontwikkeld. Sterkte Jill!